Może zabrzmi to banalnie, ale lubię ją za to, że po tylu miesiącach mrozu, śniegu, ciemnicy za oknem natura budzi się do życia. Po przebudzeniu, gdy otwieram okno, nawet w centrum miasta, słychać śpiew ptaków. Chce się żyć i równie wielka jest tęsknota za nowym życiem... Zawsze razem z tą porą roku mam więcej nadziei i wiary w to że będę mamą. Zresztą postawiłam w tym roku warunek mężowi, ale przede wszystkim samej sobie, że w moje urodziny, które przypadają w lipcu (nie zdradzę które to już;)...) będę w ciąży. Dość już tego czekania! ;) Wiem, że brzmi to śmieszne, szczególnie po tym co pisałam wcześniej o planowaniu życia. Ale chcę wierzyć w siłę pozytywnego myślenia, może to mi jakoś pomoże:) Nie możemy do tematu niepłodności podchodzić ciągle na smutno i poważnie, czasem trzeba się też pośmiać dla równowagi, dla zdrowia psychicznego. Gdy powiedziałam o postawionym warunku naszemu lekarzowi, roześmiał się, spojrzał na męża i powiedział: "no widzi Pan, chyba nie mamy wyjścia":) Tak wiosna ma coś w sobie. Kochani będzie dobrze! Musi być!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz