Jestem skołowana

Gdy wyobrażałam sobie, jak będzie wyglądało nasze życie z takim małym dzieckiem to moją największą obawą zawsze było i jest nadal jego spokojny, bezpieczny sen. Tyle słyszy się o zatrzymaniu oddechu czy zakrztuszeniu - od razu uginają się pode mną nogi. Dlatego dużo czytam i pytam, co zrobić by takie ryzyko zminimalizować i im więcej pytam tym jest durniejsza, bo jedna położna czy mamuśka powie, że dziecko musi spać tylko na pleckach, druga, że tylko na bokach, jedna, że na płaskiej powierzchni, druga, że pod kątem, np. na klinie. Oszaleć można. Z tego wszystkiego zakupiłam jakieś cudo z patentami, nagrodami - materacyk specjalny do spania pod kątem ze specjalnym hamakiem z siatki na którym kładziemy dziecko (plusy: główka się nie zniekształca, młodemu ma się lepiej oddychać i ma spać w jak najwygodniejszej pozycji, a jak uleje to wszystko spłynie po siatce). I zalecana jest tam pozycja na plecach, a teraz położne w szkole rodzenia każą nam odkładać młodego na boki AAAAAA! Poza tym w mojej szkole rodzenia jest bardzo dobra i ceniona położna od laktacji, która nie tylko każe odkładać dziecko po karmieniu pod kątem i na bok to jeszcze mówi, żeby go nie nosić i nie klepać do odbijania. No to już w ogóle zdurniałam, bo ciągle słyszałam, że dziecku musi się odbić. Pomóżcie! Jakie są Wasze doświadczenia?! Ja wiem, że każe dziecko jest inne, że nie każe się ulewa, nie każdemu się odbija, że pewnie wszystko wyjdzie w praniu, jak już Antek będzie z nami, ale chciałabym poznać Wasze doświadczenia. Więc jak to jest z tym spaniem i odbijaniem?:) Bardzo chciałabym też skończyć kurs pierwszej pomocy dla takiego maluszka, ale w szkołach rodzenia dają tylko ulotki, co zrobić, gdy dziecko przestanie oddychać czy zakrztusi się... Przesadzam?! Może tak, może nie, po prostu wolę dmuchać na zimne!