Stan zawieszenia

Od tygodnia żyję w zawieszeniu. Czekanie - ktg - badanie - czekanie. Jeśli chodzi o zapisy ktg to mam wręcz tendencję spadkową, jak zaczynałam w poniedziałek skurczami 127, co 3-4 minuty, tak dziś na 20-minutowym zapisie nie pojawił się żaden:) Nie wiem już czy śmiać się czy płakać! Jak we wtorek pojawił się 1 cm, tak jest bez zmian i dziś. Mój doktorek powiedział, że z tym centymetrem mogę sobie chodzić i kolejny tydzień, a równie dobrze akcja może się rozwinąć w kilka godzin. Jak we wtorek mogłam do woli wykorzystywać fakt, że "rodzę" i prosić męża o co tylko chcę, tak dziś patrzy na mnie z politowaniem i mówi, że ta płyta się już zdarła ;) Dla zabicia czasu i popędzenia akcji chodzimy na spacery, w domu mam piłkę, więc się na niej kręcę, ale efektów nie widać. Mam jednak nadzieję, że to cisza przed burzą, że nie będę biegać na ktg przez kolejny tydzień. Młody dzisiaj dał popis na zapisie, obok płakał niemowlak tak donośnie, że Antkowi serce skakało jak szalone i aż podnosił nogami do góry sondy od ktg, mieliśmy niezły ubaw z niego, a poza tym spylał to na lewy to na prawy bok i trzeba było go szukać. Urwis będzie, jak nic:) Dziś jest ostatni z wyznaczonych terminów, ale Antek najwyraźniej ma gdzieś te daty, on sam wie najlepiej kiedy wyjdzie. Już dziś po badaniu powiedziałam mu - synu siedź ile chcesz, poczekam. I tak nie mam innego wyjścia:)