Nie poszłam dziś do pracy, postanowiłam przedłużyć sobie weekend jeszcze o jeden dzień, chociaż mam ochotę zaszyć się w domu do końca świata.@ przyszłą oczywiście w długi weekend, kiedy to można było odpocząć, wyjechać gdzieś, a nie zwijać się z bólu w łóżku. Ale u mnie to normalka - zawsze dostaję na urlopie, na święta i inne uroczystości, które takiej czerwonej oprawy zupełnie nie potrzebują. No cóż, takie życie, no i zaczęłam kolejną serię leków, po którym nie czuję się rewelacyjnie stąd ta dzisiejsza dezercja. Moja niechęć do pracy jest też związana z ciężarną przyjaciółką o której pisałam. Pracujemy razem, a ona ma wkrótce wrócić do pracy, bo lepiej się poczuła, zaczęła 4 miesiąc. Prawdę mówiąc wolałaby żeby została w domu, łatwiej jest mi teraz kontaktować się z nią telefonicznie i emailowo, niż codziennie oglądać jej rosnący brzuch. To trochę za dużo nawet jak dla mnie. Nie wyobrażam sobie tego. Nie chcę jej sprawić przykrości w żaden sposób, ani odebrać radości z tego czego doświadcza, a boję się że mogę to zrobić zupełnie nieświadomie. Muszę się jakoś wziąć w garść, chociaż nie będzie to łatwe...
W wolnych chwilach lubię coś tam wyhaftować (długi weekend spędzony z termoforem na brzuchu sprzyjał robocie), a że zazwyczaj to wzory dziecięce to już inna sprawa:), wszystko czeka w szufladzie na malucha, to dzieło wkrótce też. W zamyśle ma być to środek kołderki pachworkowej. Tylko czemu wybrałam płaczącego hipopotama hmm? Psycholog mógłby mieć tu pole do popisu:) A na górze będzie jeszcze wąż!
