Antonio, fa caldo!

Długa zima dała się we znaki wszystkim, ale tak gorące lato dla przyszłej mamy to nie lada wyzwanie. Mam wrażenie, że od kilku dni przeżywam potrójne klimakterium! Pod leje się z czoła, a brzuch ciąży jak kamień. Najchętniej leżałabym cały dzień na kanapie przy wentylatorze, ale nie da się. Właśnie zaczynamy remont pokoju małego i łazienki, więc latamy popołudniami po sklepach w poszukiwaniu kabiny prysznicowej, zlewu itp. A ja to już latam podwójnie po tych wielkopowierzchniowych sklepach, bo przez gorąco dużo piję, a woda plus coraz większy brzuch to latanie na siku, co 5 minut. Oszaleć można! Mój mąż zanim obejrzy trzy kabiny to ja już trzy razy toaletę zaliczę:) Poza tym zaczęłam szkołę rodzenia, więc w ten upał zmuszam się do ćwiczeń fizyczny. Zmuszam się to właściwe określenie:) Tak, jak kocham lato, tak w tym roku modlę się by było umiarkowane, przynajmniej w moim mieście! Komp też się nagrzewa, więc ostatnio nawet go nie odpalam, co by nie podnosić dodatkowo temperatury w domu:) Te niedogodności rekompensuję sobie lodami i truskawkami:) Mimo upału staram się jednak każdego dnia być na powietrzu, spaceruję, czytam na balkonie, w parku lub w kawiarni, a jak robi się nieznośnie to wchodzę do galerii by ochłodzić się klimą :b Oczywiście najczęściej kończy się to jakimiś "drobnymi" zakupami dla Antosia;) wyprawka rośnie więc w oczach. Wózek zamówiłam w necie, pod koniec czerwca powinien już być, łóżeczko i przewijak też kupię przez Internet. Mody jest bardzo żywy, kręci się, wierci, kopie, każdego dnia widzę, jak mój brzuch tańczy. Cieszy mnie to i śmieszy niezmiennie! Strasznie już chciałabym zobaczyć tego mojego kręciołka! Zaczęłam siódmy miesiąc, więc coraz bliżej do naszego spotkania:) 17 czerwca obchodziliśmy z mężem 7. rocznicę ślubu i bez wątpienia Antoś jest najlepszym prezentem, jaki mogliśmy sobie podarować:)

Terapeutyczne usg

Kolejne badanie za nami, dziś doktorek oglądał serduszko młodego, bo mam w rodzinie wady serca i trzeba było to zweryfikować, na szczęście wszystko wygląda dobrze:) Na pytanie doktora jak się czuję przyznałam, że ostatnio jestem zawodową płaczką i że potrzebuję terapeutycznego usg by w końcu zapanować nad bujną wyobraźnią i hormonalną huśtawką. Doktorek spojrzał wymownie na męża, włączył aparat usg i tłumaczył wszystko, jak dziecku. Kochany doktorek! Na koniec powiedział, żebym już nie wymyślała, bo nie ma powodów do niepokoju. Ja przytaknęłam z bananem na buzi, a mąż pod nosem: "taaa akurat, spokój będzie na jakieś trzy dni":) Pewnie ma rację, chociaż bardzo będę się starać już nic nie wymyślać! Antek waży już prawie kilogram, wykręcał się jak tylko mógł w czasie badania i kopał tam gdzie doktor trzymał sondę:) Kocham tego szkraba jak wariatka!:) Kolejna wizyta 1 lipca - w moje urodziny:) Z wielkich plusów jest też to, że dostałam zielone światło, by powoli wprowadzać produkty, których do tej pory nie mogłam jeść i obserwować, jak się czuję. Od razu po wizycie poszliśmy więc na naleśniki z białym serkiem o których marzyłam od dawna, pycha! A, co do skurczy B-H to już się do nich przyzwyczaiłam, bo pojawiają się codziennie od 2 do 4 razy, trwają kilka sekund i znikają. Nie biorę no-spy, a tylko magnez. I traktuję je, jak jeszcze jeden objaw ciąży.